Lake Kariba en Op staop met de familie Andrea

Lake Kariba en Op stap met de familie Andrea in Livingstone

Vrijdagochtend 24 december zijn we heel vroeg vertrokken naar Siavonga (Lake Kariba). Eerst met de bus naar Lusaka en daarna met de mini bus naar Siavonga. Dat was tenminste het plan. In Lusaka aangekomen bleek dat we naar een ander busstation moesten om een mini bus naar Siavonga te regelen. Dus wij met de taxi (die ons natuurlijk weer achteraf gezien veel te veel heeft gevraagd) naar een ander busstation. Het was twaalf uur, spitsuur in Lusaka...... stonden we vast in de file. De taxichauffeur kende wel een binnendoor route.. prima dachten wij. Het had de afgelopen dagen in Lusaka geregent, waardoor de zandwegen slecht waren. De taxi kon nog maar net de grote plassen ontwijken, zodat we niet vast kwamen te zitten. Aangekomen bij het bussation, wat tevens ook een markt was, zagen we het echte echte afrika weer. Mannen die baby madam I want to marry you schreeuwen, kruiwagen met hompen vlees erop, levende kippen in plastic zakken.... kortom chaos. De taxichauffeur bracht ons naar de mini bussen die zouden vertrekken naar Siavonga. Werd Cheryl haar koffer ondertussen bijna gejat.... een man wilde hem uit haar hand jatten. De eerste de beste mini bus ging naar Siavonga.. en was bijna vol. Na een uur wachten konden we rond 2 uur vertrekken naar Siavonga. Wij met zn viertjes op de achterbank en voor ons allemaal stikkende zambiaanse mannen... die deo niet kennen....

Na een reis van uhmmm 4 uur kwamen we aan in Siavonga. Daar een taxi geregeld om naar Eagle Rest. Die buiten het kleine centrum van Siavonga ligt. Onze tenten waren al opgezet en ready for sleep. Maar eerst een kerstmaaltijd naar binnen geschoven. Best raar om met warm weer kerstavond te vieren met niet je familie. Thuis kijken we altijd All you need is love en gaan we cadeautjes uitpakken namelijk. En nu zit je met 3 andere meiden aan een kerstbuffet en ga je aan het eind van de avond naar je tentje om in de openlucht te slapen.
De kerstdagen vooral veel aan het zwembad gelegen en lekker gegeten en lekkere cocktails gedronken. Tweede kerstdag nog een Sunset Cruise gehad.. en een zeer mooie zonsondergang gezien (zie foto ;)).

De nacht van 26 op 27 december is er nog wel iets gebeurd. Ik werd wakker van de regen die op ons tentje (waar je maar net met 2 personen in kon liggen) kletterde. Yvonne wilde graag naar de wc.. en kreeg de rits van de tent niet meer dicht. De afgelopen dagen hadden we al problemen met deze piep rits gehad... en nu.. als je het niet kunt gebruiken wil dat piep ding niet meewerken. Regen kwam al binnen in de tent.... en Yvonne moest nodig naar de wc.. Dus Yvonne naar buiten... valt ze naar achteren in het gras.. helemaal nat... Maar na 5 minuten was Yvonne er nog niet weer.. duzzz ik ga even kijken wat er aan de hand is. Blijkt dat de tent van Chirstel en Cheryl niet helemaal waterdicht is. De tent lekte bij het hoofdeinde.. Rond middernacht stonden we met zn vieren in het toiletblok te bedenken wat we zouden doen. Ik wilde graag slapen... en dus een snelle oplossing. Daarom maar besloten om door de regen en onweer naar de receptie te wandelen. Daar was niemand.. dus weer terug naar het toiletblok. Daar kwam ik een security man tegen... die met me mee is gelopen naar de andere twee tenten die niet in gebruik waren. Hier lagen ook een aantal matrassen in die nog niet nat waren... Maar deze tenten waren ook allemaal lek... Bleek dat de tenten niet echt tegen heel veel regen kunnen. De vier matrassen die nog wel redelijk droog waren verdeeld over 3 tenten. Ik en Christel hadden allebeide een prive tent en Yvonne en Cheryl sliepen samen in de “beste” tent. De volgende ochtend kwam ik de eigenaar tegen, die ervoor heeft gezorgd dat we nieuwe matrassen en 2 nieuwe tenten kregen. En we hebben aan het eind van de dag een amarulla gehad als goedmakertje.

28 december heel vroeg met wederom een minibus vertrokken naar Lusaka, om vanuit daar direct door te reizen naar Livingstone. Van Siavonga naar Lusaka was het een fijne reis. Maar de reis vanuit Lusaka naar Livingstone was toch iets minder leuk...... Christel en ik hadden beide last van buikkrampen en waren aan de dunne. Dat is niet prettig als je nog eens 7 uur moet reizen.... Dus bij elke stop jumpte ik uit de bus om heeeeeeeeeeeeeeeeel snel naar de wc te gaan om mijn voedsel er weer uit te gooien... Tot aan livingstone heb ik dan ook niets meer gegeten of gedronken.. bang om weer die aandrang te voelen om naar de wc te gaan. Met als gevolg dat toen we in de Shoprite liepen.. ik bijna van mn stokje ging... De rest van de avond dan ook in bed gebivakkeerd gecombineerd met bezoekjes naar de wc.

De volgende dag zijn Chirstel en ik dan ook in Livingstone gebleven, terwijl de rest naar de watervallen gingen. De lichte lunch ging er goed in (Tonijn met sla) en daarom ook maar even het stadje verkennen. Eerst het Livingstone museum binnen gelopen om voor 2000 kwatcha (ongeveer 35 cent) naar binnen te kunnen. De geschiedenis van Zambia, het echte boerenleven, opgezette dieren en de verhalen over David Livingstone gezien. De opgezette dieren waren toch wel het leukste...... Christel en ik stonden er echt van woowwwwwwwwwwwwwwwwww.. die hebben we in het echt gezien... wat raar om dan er zoo dichtbij te staan.

Na het museum kaartjes op de post gedaan en richting de souveniers shop gelopen om daar jawelllll.... ik had het gezegd... geen souveniers meer.. maarrrrr mijn shopaholic symdroom kwam weer naar boven borrelen..... heb ik toch weer souveniers gekocht. Hahahaha.
S’avonds met de groepsleden die er al waren gegeten en cocktails gedronken bij The Spot. Ik heb zelf een salade genomen.... omdat mn buik nog een beetje gevoelig was. Rond tien uur richting Livingstone Backpackers gegaan samen met de groep om daar te wachten totdat Ellen en haar familie zou arriveren. Net toen ik mezelf had ingestalleerd in onze 4 persoons kamer, werd ik geroepen door de receptie dat mijn vrienden waren gearriveerd. En ja hoor daar waren ze.. Jopie, Peter en Ellen Andrea. Helemaal kapot van de lange reis... ze waren namelijk in 1 stuk doorgereist van Chipata naar Livingstone (een reis van meer dan 14 uur).

De volgende dag eerst de was gedaan... want als je een week onderweg bent, heb je toch wel weer heel wat was verzameld. Na de lunch vertrokken naar de Vic Falls. Wauw wat mooi! Heel indrukwekkend om zoveel water naar beneden zien vallen. Een paar mooie foto’s gemaakt en ook nog een mini fotoshoot gehouden bij de Falls haha. Eind van de dag naar de italiaan gegaan om daar een lekkere pizza te eten en mn eerste echte lekkere cappucino in een lange tijd te proeven.

Oud-jaarsdag
Best gek om oud en nieuw te vieren op een totaal vreemde plek met ‘ vreemde’ mensen. Maar het is me 100 % meegevallen. In de ochtend met het vervoer van het hotel meegegaan naar de Falls. Daar aangekomen als eerste naar de brug gelopen om daar Peter vanaf zien te springen. Ik had al een grote mond... dat ik de swing ging doen samen met Simone. Maar toen ik daar op die brug stond.. en al zenuwachtig was voor de mensen die gingen springen.. heb ik toch maar afgezien van de swing.... Peter heeft wel de bungeejump gedaan... maar had dat achteraf gezien... beter niet kunnen doen. Hij kwam misselijk terug van de jump...... en heeft 2 uur lang zich als een zwerver gedragen. Lees: op veel plekken gelegen waar je normaal alleen zwervers ziet liggen.

Na de lunch hebben we nog iets spannends gedaan. Of nou jaa voor mij was het spannend. Om bij de Angels Pool te komen..... (Lees Angels Pool: een klein stukje aan het begin van de waterval waar je kunt zwemmen) moest je door de sterke stromingen lopen over gladde stenen... En mij kennende.... weten jullie dat mijn balans niet altijd geweldig is. Ik val al... als ik gewoon normaal loop... laat staan dat ik door het water moet lopen.... met onder mij gladde stenen. Het is dus ook een aantal keren mis gegaan.. waardoor ik tussen 2 stenen terecht kwam.. en ik (die al bekend staat om haar vele blauwe plekken) een dikke enkel gepaard met een grote blauwe plek als souvenier mee kreeg. Maar ik heb mezelf overwonnen door wel mee te gaan, en het is zeker de moeite waard geweest. Een prachtig uitzicht over de watervallen en zwemmen aan het begin van de waterval. Deze wandeling kun je nog maar 2 weken doen.. daarna is er te veel water en kun je niet meer er naar toe lopen. Trouwens bedankt Jopie voor de morele steun. Deed me goed!

De laatste dag van 2010 toch nog iets spannends gedaan.... :D Wat we aan het eind van deze dag hebben gedaan is het volgende: Om half negen hadden we bij Fez Bar (een mexicaanse restaurant) gereserveerd voor de hele groep + familie. Maar natuurlijk zoals vaker in Zambia... was er iets mis gegaan met de reservering. Waardoor we tot tien uur moesten wachten op ons eten en onze stoelen... Afijn.... na het eten hebben Ellen en ik de dansvloer onveilig gemaakt... Nou ja onveilig... we waren maar de enigen die dansten.... Dus onveilig voor de omstanders was het niet. Om middernacht aan de champagne gegaan en iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst. Om half twee hadden Ellen en ik het wel gezien..en zijn naar ons hotel gelopen. Waar Jopie en Peter al een uurtje waren.
Nieuwjaarsdag rustig aan gedaan... en alvast de olifanten safari geregeld. Die we de volgende dag hebben gedaan. Echt geweldig was dit. Simone en ik lagen de hele tijd dubbel. Er is nog een filmpje van gemaakt... die ik thuis pas kan laten zien. S’ middags nog aan het zwembad gelegen en s’ avonds wederom bij de Italiaan gegeten.

Maandag vertrokken naar Lusaka, dit keer met de business class bus. Wat erg relaxed was... In Lusaka nog naar de Cultural Village gelopen en daar maar een paar dingen gekocht.... Op tijd naar bed gegaan om de volgende ochtend terug te gaan naar Chipata. Na een lange reis terug in Chipata... waar onze vakantie afgelopen was... Wat toch wel erg jammer was..... want het was een zeer geslaagde vakantie.. mede mogelijk gemaakt door Peter, Jopie en Ellen. Het was gezellig!