Lower Zambezi! Een trip om nooit te vergeten

Lower Zambezi . Een trip om nooit te vergeten

Vrijdag ochtend zijn we heel vroeg vertrokken vanuit Chipata. Wat is vroeg? Uhmm half vier opstaan om, om half vijf bij de bus te zijn. Rond half twaalf kwamen we aan in Lusaka, waar we eerst bustickets voor de terugweg (dinsdag) hebben gekocht. Werden we al aangesproken door heel wat taxichauffeurs die ons graag overal heen wilden brengen. Maar dit kennen we... dus we hebben snel gezegd dat het niet nodig was. Na de tickets te hebben opgehaald zijn we toch met de taxi naar Lusaka Backpackers gereden. Om daar erachter te komen dat de receptioniste helemaal niet de safari heeft geboekt. Ze dacht dat we 4 nachten in Lusaka zouden verblijven. Maar geen paniek, we zijn toch de volgende dag gegaan. Na ons te hebben geinstalleerd in ons kleine 3 persoons hutje, zijn we op pad gegaan om souveniers te scoren bij de Cultural Village. Dit is een kleine markt met oude hutjes, waar ze van alles en nog wat verkopen. Je weet ik ben shopverslaafd, dus het was al snel dat ik binnen een half uur 200.000 kwatcha armer was (ongeveer 35 euro) M’n geld was op, dus zijn we omdat we toch naar de bank moesten.. maar naar de bank gegaan. Onderweg veel modderpaden.... en ja je raadt het al weer.... De Giraffe is weer gevallen. Hoe kan het ook anders. Broek onder de modder maar een behulpzame Zambiaan bij de autowas straat schoot mij te hulp. Waardoor ik verder kon gaan met mijn missie om nog meer souveniers te scoren.

Hier een kort (uhmm lang) overzicht van alle souveniers:
3 handgemaakte schalen
Zes flessenopeners
3 houten armbaden
4 kralen armbanden
2 keer een set van een ketting met oorbellen
1 set ketting, armband oorbellen
2 stenen armbanden
Een wereldbol van hout
Een houten beeld van een vrouw met een kruik erop
En nog allemaal kleine souveniers.

In totaal was ik ongeveer 80 euro kwijt, wat nog best mee valt voor de dingen die ik heb gekocht. Afijn terug in het backpackers hotel zijn we al snel op zoek gegaan naar een restaurantje. Bij ChitChat hebben we heerlijke wraps gehad. Om daarna terug te gaan naar het hotel om onder het genot van een BACOtje de dag te bespreken. Moesten namelijk de volgende ochtend alweer vroeg op.... zes uur vertrekte onze taxi richting de Lower Zambezi. Dus op tijd naar bed gegaan om zaterdagochtend fris en fruitig aan de start te staan voor ons groot avontuur.

En wat een avontuur is het geworden. Zaterdag waren we rond half tien bij Zambezi Breezers om daar tot elf uur te wachten op onze gids. Deze was namelijk de voorbereidingen voor de trip nog aan het plannen. Tijdens het wachten begonnen we het al wel een beetje spannend te vinden, wat ja wat moet je eigenlijk verwachten van een kanoe trip van 3 dagen. Nou het volgende zal ik je vertellen.
Rond elf uur zijn we met onze gids CB en zijn leerling Carlo vertrokken. CB vroeg eerst wie er nog nooit had gekanoed. Nou ik heb het weleens gedaan... maar dat is echt uhmmmm 13 jaar geleden. Dus ik mocht bij de gids voorin de kanoe. Ellen en Simone gingen samen in een kano en Carlos had een eigen kano met al onze spullen die we nodig waren. Na een half uurtje begonnen mn armspieren het al zwaar te krijgen, en na een trip die dag van 26 km hadden ze het dan ook zwaarder dan verwacht. Had de hele nacht last van krampen in mn armen.
Maar afijn het kanoen..... is niet voor mietjes. Vooral tegen de wind in kanoen is erg moeilijk. Zo hebben Simone en Ellen dit ook vernomen. Op een gegeven moment hoorden CB en ik Carlos hard schreeuwen. Wat bleek... Simone en Ellen dreven naar een groepje Nijlpaarden door de harde stroming en konden met geen mogelijkheid terug varen. Dus CB en Carlos schoten te hulp om ze te bevrijden van een bijna doodervaring. Na dit gebeuren zijn we ook even aan land gegaan om even stoom af te blazen. Daarna zijn we verder gekanoed om nog een keer een hele harde schreeuw van Carlos te horen. Wat bleek Simone en Ellen waren in de problemen gekomen en dachten dat onder hun kanoe een dier zat.. want ze waren maar aan het peddelen.. maar kwamen geen steek vooruit. Wat tot gevolg was.. dat Simone overstuur was en wij met een rotgang eraan gepeddeld kwamen om ze te bevrijden. Maar het probleem was dat ze vast zaten op een boomstam... die doordat ze met teveel gewicht in de kanoe zaten... ze er niet van af kwamen. Ellen is daardoor in de kanoe van Carlos gestopt zodat ze toen de kanoe eenmaal los was... Ellen en Simone verder konden peddelen. Na deze situatie was het gelukkig maar een half uurtje peddelen naar onze camping plek. Jaja kamperen in een tentje. En natuurlijk ook je behoeftes doen achter een bosje... Maar wat nog spectaculairder was is dat toen wij in onze tentje aan het slapen waren.. er Nijlpaarden vlak voor onze tent liepen. Dit vertelde CB s’morgens vroeg.... best wel eng..... als je bedenkt dat de Nijlpaard, 1 van de gevaarlijkste dieren is.

Na het eten, wat elke dag gekookt werd door Carlos en CB, zijn we naar bed gegaan. Maar Ivonne kon niet slapen... ten eerste door de spierkrampen, ten tweede doordat het waaide en de tent bijna wegwaaide (of altans voor mijn gevoel) en ten derde omdat ik toch een beetje bang was in mn uppie in een tent omgeven door wilde dieren... De volgende ochtend dus best wel duf, waardoor het kanoen ook niet echt soepel verliep.
De eerste dag trouwens wel van heel dichtbij een aantal olifanten gespot... wat echt super gaaf was!

Dag twee
Met nog kramp in mn spieren verder kanoen naar het volgende punt... wat de Zimbawaanse kant was van de Lower Zambezi. Hier een appeltje gegeten om toen verder te gaan naar het volgende punt waar we zouden gaan lunchen en siesta houden. Onderweg wilde ik toch weleens van CB weten hoeveel krokodillen er in de Lower Zambezi zwemmen. Wat blijkt.. .elke tien meter is er wel een krokodil. Hij vertelde ook dat hij in 2003 is gegrepen in zijn kanoe, toen hij net zoals nu een gids was. De krokodil had hem bij zn schouder gepakt en in het water gesleurd. Gelukkig had CB een mes bij hem waardoor hij de krokodil kon weg jagen. Maar hij was wel gewond geraakt. Best wel eng om te horen.. dat dit gewoon kan gebeuren als je aan het kanoen bent. Hij vertelde ook dat de krokodillen over het algemeen erg verlegen zijn maar als ze honger hebben. En dat ze weleens mee varen met de kanoe en dan proberen de boot en peddel of zelfs een arm te grijpen. Toen ik dit hoorde... was ik wel even bang, dat dit bij ons zou gebeuren. Ook al gebeurd het maar 1 keer per jaar dat een krokodil in de aanval gaat. Ik ook en mn groot mond.. wil het toch stiekem allemaal wel weten.
Na onze lunch, kregen we de tijd om eventjes te slapen, om dan verder te gaan met onze safari. Maar toen we wakker werden kwamen er erg donkere wolken aan en begon het een klein beetje te regenen. Daardoor hebben we snel onze spullen gepakt en de tent opgezet om te schuilen tegen de regen. Het buitje viel mee, maar eerlijk gezegd was ik wel blij dat we daar bleven slapen. Omdat ik erg moe was en het eigenlijk na die verhalen te hebben gehoord het wel even gehad had met kanoen. Rond zes uur hebben we weer heerlijk gegeten met een glasje wijn. Jaja zelfs wijn bij onze trip. En daarna ons bed ingedoken voor de derde dag.
Die derde dag voeld ik mn rug opspellen. Wat eigenlijk ook wel logisch is... want tjah je kanoed wel 40 km in twee dagen.. en dan gaat je rug vastzitten. Bij het ontbijt gaf Simone aan dat ze eigenlijk geen zin meer had om verder te kanoen. Omdat ze toch best bang was geworden van de krokodillen verhalen en die 2 gebeurtenissen met de boomstam en nijlpaarden hadden toch meer impact op haar gehad dan ze had gedacht. Er is toen besloten dat ik omdat ik al met mn rug zat... bij Simone zou blijven samen met Carlos. En dat Ellen samen met CB zou gaan kanoen tot een bepaald punt. De boot zou Simone en mij dan oppikken om Ellen en CB op te zoeken. Zo gezegd... zo gedaan waardoor we toen Simone en ik bij Ellen en CB waren we van heeeeeeeeeeeeeeel erg dichtbij een olifant zagen. Echt heel erg mooi om te zien. Na hen te hebben gezien zijn we verder gevaren naar een andere lodge, waar we op Ellen en CB zouden wachten. Om kwart over elf waren Ellen en CB er weer en konden we terug naar Carlos. Die op het beginpunt nog was met onze kanoes. Ellen was helemaal happy... ze hadden vet veel olifanten van dichtbij gezien en ze was helemaal high van de adrenaline.
Bij ons beginpunt hebben we nog een heerlijk lunch gehad om daarna door te varen naar Zambezi Breezers waar onze taxichauffeur op ons stond te wachten. Al met al was het een geweldige ervaring, die ik niet had willen missen. Tis niet echt wat voor mij... back to basic.... 3 dagen je niet kunnen wassen.. in de natuur je behoeftes doen... .en dan ook nog actief bezig zijn. Maar ben wel trotst op mezelf dat ik dit heb gedaan.

Met Heleen gaat het trouwens weer helemaal goed. Ze gaat dit weekend met Mirjam ook naar de Lower Zambezi. Voor de rest gaat het hier ook goed. Ik ga met de kerst een paar dagen naar Lake Kariba samen met Chirstel, Cheryl en Yvonne. Dit lijkt een beetje op Lower Zamebezi/Lake Malawi.
We hebben vanochtend ook een goed gesprek gehad met de bischop over ons project. Hij is erg blij dat we functiebeschrijvingen maken. Waardoor wij een beter gevoel hebben over ons afstuderen.